ممکن است الآن خوردن یک ساندویچ پنیر گریل‌شده در نیمه‌شب برایتان وسوسه‌برانگیز باشد، اما شاید همین لقمه شبانه در خواب‌هایتان دمار از روزگارتان درآورد.
به گزارش انتخاب و به نقل از gizmodo؛ پژوهشی که به‌تازگی منتشر شده است، پیوندی میان عدم تحمل لاکتوز و احتمال بالاتر تجربه‌ی خواب‌های آشفته و کابوس‌ها را نشان می‌دهد.
دانشمندان در کانادا این مطالعه را از طریق نظرسنجی از دانشجویان دانشگاه انجام دادند. آن‌ها دریافتند افرادی که گزارش داده بودند خواب‌های آشفته و کیفیت پایین خواب دارند، بیشتر دچار آلرژی‌های غذایی—ازجمله عدم تحمل لاکتوز—هستند. پژوهشگران حدس می‌زنند ناراحتی گوارشی ناشی از این حساسیت‌ها ممکن است به دنیای ناخودآگاه خواب نفوذ کند.
«یافته‌هایی که به دست آوردیم، فرضیه‌مان را تأیید کرد: عدم تحمل لاکتوز واقعاً پیش‌بینی‌کننده‌ی خواب‌های آشفته و کابوس است»،
راس پاول، روان‌شناس و استاد بازنشسته‌ی دانشگاه مک‌اون در ادمونتونِ آلبرتا، به گیزمودو گفت.
آیا همیشه خواب‌هایتان را به خاطر می‌آورید؟ پژوهشگران شاید پاسخ را یافته باشند.
ایده‌ی اینکه غذا—به‌ویژه لبنیات یا پنیر—می‌تواند کیفیت خواب را بدتر کند، چیز تازه‌ای نیست. مثلاً در اوایل دهه‌ی ۱۹۰۰، کارتونیست آمریکایی «وینزور مک‌کی» کمیک استریپ مشهوری به‌نام «خواب‌های شیفته‌ی رِربیت» خلق کرد که در آن شخصیت‌ها پس از خوردن غذاهای سنگین یا عجیب، معمولاً دچار کابوس یا رؤیاهای عجیب می‌شدند. اغلب این خوراک تحریک‌کننده، یک غذای بریتانیایی معروف به رِربیت ولزی (پنیر روی نان تست) بود.
با این حال، به گفته‌ی پاول، این پدیده تاکنون چندان به‌طور علمی مطالعه نشده است. حدود ده سال پیش، همین تیم پژوهشی مطالعه‌ای انجام داد که نشان داد تقریباً ۲۰٪ از شرکت‌کنندگان گفته بودند پس از خوردن برخی غذاها یا غذا خوردن در دیرهنگام، خواب‌هایی عجیب داشته‌اند—و بسیاری از آن‌ها، لبنیات را مقصر می‌دانستند.
در مطالعه‌ی جدید، پاول و همکارانش در پی تکرار یافته‌های پیشین و بررسی دقیق‌تر چراییِ بروز کابوس‌های ناشی از پنیر بودند.
پژوهشگران این‌بار بیش از ۱٬۰۰۰ دانشجوی دانشگاه (بیش از دو برابر نمونه‌ی مطالعه‌ی ۲۰۱۵) را درباره‌ی رژیم غذایی و عادات خوابشان مورد بررسی قرار دادند. حدود ۴۰٪ از پاسخ‌دهندگان احساس می‌کردند که برخی غذاها یا خوردن دیرهنگام، بر خوابشان تأثیر می‌گذارد و ۲۵٪ باور داشتند که رژیم غذایی‌شان کیفیت خوابشان را بدتر می‌کند.
این‌بار تنها ۵٫۵٪ صراحتاً اعلام کردند که غذاها بر محتوای خواب‌هایشان تأثیر می‌گذارند، اما در میان همین گروه، لبنیات، غذاهای تند و شیرینی‌ها بیشترین مقصران عنوان شدند.
پژوهشگران همچنین دریافتند که افرادی که خود را دچار عدم تحمل لاکتوز می‌دانستند، بیشتر دچار کابوس و خواب بی‌کیفیت می‌شدند؛ این موضوع درباره‌ی دیگر آلرژی‌های غذایی نیز صادق بود. همان‌طور که انتظار می‌رفت، عدم تحمل لاکتوز با علائم گوارشی همراه بود و کسانی که رژیم غذایی ناسالم‌تری داشتند، بیشتر کابوس می‌دیدند و در به‌خاطر آوردن خواب‌ها نیز مشکل بیشتری داشتند.
یافته‌های این تیم پژوهشی روز سه‌شنبه در نشریه‌ی Frontiers in Psychology منتشر شد (هم این مطالعه و هم مطالعه‌ی ۲۰۱۵ به‌طور مستقیم در عنوان خود به کمیک استریپ خواب‌های شیفته‌ی رِربیت اشاره دارند).
کابوس‌های مکرر با پیری زودرس و مرگ زودهنگام مرتبط‌اند
همان‌طور که هرکسی که دچار عدم تحمل لاکتوز است می‌داند، خوردن لبنیات می‌تواند باعث درد شدید شکمی و نفخ شود. پژوهشگران بر این باورند که چنین علائمی می‌توانند فرد را از خواب بیدار کنند یا به‌طور نامحسوس روی محتوای خواب اثر بگذارند—و شاید همین توضیح برای دیگر انواع درد جسمی نیز صادق باشد.
«ممکن است دردهای گوارشی، نسبت به دیگر دردهای فیزیکی، تأثیر ویژه‌ای بر خواب و رؤیا داشته باشند. مثلاً نشان داده شده است که گرفتگی‌های قاعدگی نیز احتمال بروز خواب‌های آشفته را افزایش می‌دهد»، پاول چنین می‌گوید.
او همچنین حدس می‌زند که چون علائم گوارشی می‌توانند نشانه‌ای از مسمومیت غذایی باشند، کابوس‌های ناشی از لبنیات ممکن است مکانیسمی دفاعی از سوی بدن باشند برای هشدار در مواقع خطر.
پژوهشگران امیدوارند که در آینده این یافته‌ها را در قالب مطالعات تجربی تأیید کنند—مثلاً در قالب آزمایشی که کیفیت خواب افراد دچار عدم تحمل لاکتوز را پس از مصرف یا پرهیز از لبنیات مقایسه کند. به‌عقیده‌ی پاول، جالب خواهد بود اگر بررسی شود که آیا برخی اختلالات کابوس‌محور ممکن است به‌طور مستقیم از حساسیت‌های غذایی ناشی شوند.
حدود یک‌سوم از آمریکایی‌ها در هضم لاکتوز مشکل دارند، هرچند همه‌ی آن‌ها پس از خوردن لبنیات احساس بیماری نمی‌کنند. اما با توجه به اینکه عدم تحمل لاکتوز به‌اندازه‌ی کافی دردسر دارد، این یافته‌ها شاید انگیزه‌ی بیشتری برای پرهیز از لبنیات شبانه ایجاد کنند. نویسنده‌ی مقاله در پایان می‌نویسد: «خود من، دفعه‌ی بعد به‌جای بستنی، احتمالاً اسکوپی سوربه را ترجیح می‌دهم.»
نظرات کاربران