راهنماتو- قدرت موشکی ایران در نبرد 12 روزه با رژیم صهیونیستی کارآیی لازم را به خوبی به نمایش گذاشت اما تمام کارشناسان براین باور هستند که تقویت نیروی هوایی با جنگنده‌های مدرن می‌تواند ایران را به یک قدرت بلامنازع تبدیل کند. 

به گزارش راهنماتو، با پایان جنگ و برقراری آتش‌بس از گوشه و کنار خبر می‌سد که ایران درحال سفارش برخی جنگنده‌های مدرن شرقی است. از جنگنده جی-10 چینی گرفته تا سوخو 35 روسی که مدتهاست حرف اضافه شدن آن به نیروی هوایی ایران مطرح است. اما جدای از این بحث‌ها با توجه به تهدید ادامه‌دار رژیم صهیونیستی کدامیک از این جنگنده‌های شرقی می‌توانند بهترین گزینه برای دفاع از آسمان ایران در برابر جنگنده‌های رژیم اسرائیل باشند؟ در این مطلب ما قصد داریم تا با بررسی مشخصات دو جنگنده جی-10 چینی و سوخو 35 روسی، ببینیم که کدامیک می‌تواند برای ایران گزینه بهتری در مقابله با نیروی هوایی اسرائیل باشد.

نیروی هوایی اسرائیل: نگاهی به جنگنده‌ها

قبل از هر چیز لازم است تا برای داشتن یک تصویر درست از موضوع نگاهی به نیروی هوایی رژیم صهیونیستی و جنگنده‌های موجود در این نیرو داشته باشیم.

نیروی هوایی رژیم اسرائیل (IAF) عمدتا به جنگنده‌های ساخت ایالات متحده آمریکا متکی است و ستون فقرات این نیرو با جنگنده‌های آمریکایی سرپا مانده است. جنگنده‌های اصلی این نیرو عبارتند از:

لاکهید مارتین F-35I Adir: جنگنده نسل پنجم پنهان‌کار با قابلیت‌های پیشرفته راداری، جنگ الکترونیک و حمل تسلیحات دقیق. اسرائیل تا سال 2025 حدود 38 فروند F-35 در اختیار دارد و برنامه‌ریزی برای افزایش این تعداد به 75 فروند تا پایان دهه 2020 را دنبال می‌کند. این جنگنده برای برتری هوایی، حملات زمینی و عملیات پنهان‌کار طراحی شده است.

مک‌دانل داگلاس F-15 Eagle: شامل مدل‌های F-15A/B/C/D و نسخه پیشرفته‌تر F-15I Ra’am. اسرائیل حدود 50 فروند F-15 در اختیار دارد که برای برتری هوایی و حملات دوربرد استفاده می‌شوند. شایعاتی از علاقه به خرید F-15EX نیز وجود دارد.

لاکهید مارتین F-16 Fighting Falcon: شامل مدل‌های F-16A/B/C/D و F-16I Sufa. اسرائیل حدود 100 فروند F-16 در اختیار دارد که برای مأموریت‌های چندمنظوره (هوا به هوا و هوا به زمین) استفاده می‌شوند. برخی از این جنگنده‌ها در حال بازنشستگی هستند.

2 گزینه جدی ایران برای تقویت نیروی هوایی

طبق شایعات و گزارش‌های متعددی که در رسانه‌های داخلی و خارجی دیده می‌شود، دو جنگنده شرقی جی-10 چین و سوخو 35 روسیه بیشترین شانس را برای پیوستن به نیروی هوایی ایران دارند. اما چرا نام این دو جنگنده بیشتر از همه بر سر زبانها افتاده؟ این دو جنگنده شرقی چه مشخصاتی دارند؟ 

مشخصات جنگنده چنگدو J-10C (چین)

معرفی کلی

جنگنده چنگدو J-10C، معروف به “اژدهای نیرومند”، یک جنگنده سبک چندمنظوره نسل 4.5 است که توسط شرکت چنگدو برای نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین (PLAAF) طراحی شده است. این جنگنده برای رقابت با F-16 آمریکایی و رافال فرانسوی توسعه یافته و از سال 2018 عملیاتی شده است. J-10C به دلیل چابکی، هزینه کمتر و فناوری‌های مدرن، گزینه‌ای جذاب برای کشورهایی مانند ایران محسوب می‌شود.

مشخصات فنی

ابعاد:

وزن:

وزن خالی: 9,750 کیلوگرم

حداکثر وزن برخاست: 19,277 کیلوگرم

موتور:

نوع: توربوفن Shenyang WS-10B با نازل متحرک (TVC)

نیروی رانش: 144 کیلونیوتن (32,000 پوند) با پس‌سوز

عمر موتور: حدود 1,500 ساعت

عملکرد پروازی:

حداکثر سرعت: ماخ 1.8 (تقریباً 2,200 کیلومتر بر ساعت)

برد رزمی: 550 کیلومتر (بدون مخازن سوخت خارجی)

برد انتقالی: 4,600 کیلومتر (با مخازن سوخت خارجی)

سقف پرواز: 18,000 متر

نرخ صعود: 300 متر بر ثانیه

حداکثر نیروی G: 9g

رادار و اویونیک:

رادار: آرایه فازی فعال الکترونیکی (AESA) با برد کشف حدود 150 کیلومتر (برای هدف با سطح مقطع راداری 3 متر مربع)

سیستم‌ها: نمایشگرهای دیجیتال، سیستم جنگ الکترونیک، هشداردهنده راداری، غلاف‌های هدف‌گیری لیزری (مانند FILAT) و شناسایی (مانند KZ-900)

تسلیحات:

توپ: یک توپ 23 میلی‌متری دو لول

نقاط سخت (Hardpoints): 11 نقطه برای حمل تا 6,000 کیلوگرم تسلیحات

موشک‌های هوا به هوا: PL-15 (برد 200-300 کیلومتر)، PL-15E صادراتی (145 کیلومتر)، PL-10 (کوتاه‌برد)

موشک‌های هوا به زمین: بمب‌های هدایت‌شونده لیزری، موشک‌های ضدکشتی

قابلیت حمل غلاف‌های جنگ الکترونیک (مانند KG-300G)

سایر ویژگی‌ها:

طراحی آیرودینامیکی ناپایدار با سیستم کنترل پرواز دیجیتال

قابلیت سوخت‌گیری هوایی

شباهت ظاهری به جنگنده اسرائیلی Lavi (با الهام از F-16)

مزایا

هزینه کمتر: قیمت هر فروند J-10C حدود 40-50 میلیون دلار است، که نسبت به جنگنده‌های غربی و حتی Su-35 ارزان‌تر است.

چابکی: طراحی سبک و مانورپذیری بالا برای نبردهای نزدیک.

تسلیحات پیشرفته: موشک PL-15 با برد بلند، تهدیدی جدی برای جنگنده‌های دشمن است.

پشتیبانی چین: چین احتمالاً پشتیبانی فنی و انتقال فناوری بیشتری نسبت به روسیه ارائه می‌دهد.

عملکرد اثبات‌شده: سرنگونی 4 جنگنده هندی (از جمله رافال) توسط J-10C پاکستان در درگیری‌های 2025.

معایب

برد محدود: برد رزمی 550 کیلومتر بدون مخازن سوخت، برای عملیات دوربرد محدود است.

موتور تک: موتور تک WS-10B در مقایسه با جنگنده‌های دوموتوره، ایمنی کمتری در برابر آسیب دارد.

تجربه عملیاتی محدود: به جز پاکستان، تجربه عملیاتی گسترده‌ای در خارج از چین ندارد.

مشخصات جنگنده سوخو Su-35S (روسیه)

معرفی کلی

سوخو Su-35S، معروف به “Super Flanker”، یک جنگنده سنگین چندمنظوره نسل 4++ است که بر اساس Su-27 توسعه یافته و از سال 2012 در نیروی هوایی روسیه عملیاتی شده است. این جنگنده برای برتری هوایی و مأموریت‌های تهاجمی طراحی شده و به دلیل برد بالا و تسلیحات متنوع، گزینه‌ای استراتژیک برای ایران محسوب می‌شود.

مشخصات فنی

ابعاد:

وزن:

وزن خالی: 19,000 کیلوگرم

حداکثر وزن برخاست: 34,500 کیلوگرم

موتور:

نوع: دو موتور Saturn AL-41F1S با سیستم تغییر راستای رانش (TVC)

نیروی رانش: هر موتور 142.2 کیلونیوتن (31,900 پوند) با پس‌سوز

عملکرد پروازی:

حداکثر سرعت: ماخ 2.25 (تقریباً 2,800 کیلومتر بر ساعت)

برد رزمی: 1,600 کیلومتر (بدون مخازن سوخت خارجی)

برد انتقالی: 5,000 کیلومتر (با مخازن سوخت خارجی)

سقف پرواز: 18,000 متر

نرخ صعود: 280 متر بر ثانیه

حداکثر نیروی G: 9g

رادار و اویونیک:

رادار: Irbis-E PESA (آرایه فازی غیرفعال) با برد کشف 400 کیلومتر (برای هدف با سطح مقطع راداری 3 متر مربع)

سیستم‌ها: نمایشگرهای دیجیتال، سیستم جنگ الکترونیک، هشداردهنده فروسرخ و راداری

تسلیحات:

توپ: یک توپ 30 میلی‌متری GSh-30-1 با 150 فشنگ

نقاط سخت: 12 نقطه برای حمل تا 8,000 کیلوگرم تسلیحات

موشک‌های هوا به هوا: R-77 (برد 110-190 کیلومتر)، R-73 (کوتاه‌برد)

موشک‌های هوا به زمین: موشک‌های ضدکشتی، بمب‌های هدایت‌شونده (مانند KAB-500)

قابلیت حمل غلاف‌های جنگ الکترونیک

سایر ویژگی‌ها:

طراحی آیرودینامیکی پیشرفته با مانورپذیری بالا

قابلیت سوخت‌گیری هوایی

سیستم تغییر راستای رانش برای مانورهای فوق‌العاده

مزایا

برد بالا: برد رزمی 1,600 کیلومتر برای عملیات دوربرد مناسب است.

تسلیحات سنگین: توانایی حمل 8 تن تسلیحات برای مأموریت‌های متنوع.

مانورپذیری: سیستم TVC امکان اجرای مانورهای پیچیده (مانند کبرای پوگاچف) را فراهم می‌کند.

دو موتوره: ایمنی بیشتر در برابر آسیب‌های رزمی.

تجربه عملیاتی: استفاده موفق در سوریه و اوکراین.

معایب

هزینه بالا: قیمت هر فروند حدود 80-100 میلیون دلار، که خرید تعداد زیاد را محدود می‌کند.

وابستگی به روسیه: احتمال محدودیت پشتیبانی به دلیل فشارهای غرب.

رادار PESA: در مقایسه با رادار AESA جنگنده‌های مدرن، کمی قدیمی‌تر است.

J-10C یا Su-35S؛ کدام در برابر نیروی هوایی اسرائیل بهتر است؟

نیازهای استراتژیک ایران

ایران برای تقویت نیروی هوایی خود به جنگنده‌هایی نیاز دارد که:

توانایی مقابله با جنگنده‌های پیشرفته رژیم اسرائیل (F-35، F-15، F-16) را داشته باشند.

برای دفاع منطقه‌ای (خلیج فارس، مرزهای غربی) و عملیات دوربرد (مانند اهداف در اراضی اشغالی) مناسب باشند.

هزینه‌های خرید و نگهداری معقولی داشته باشند.

پشتیبانی فنی و انتقال فناوری از فروشنده تضمین شود.

تحلیل در برابر نیروی هوایی رژیم اسرائیل

مقابل F-35I: جنگنده پنهان‌کار F-35 با رادارگریزی و سیستم‌های پیشرفته، چالش اصلی است. J-10C با رادار AESA و موشک PL-15 (برد 200-300 کیلومتر) می‌تواند در نبردهای فراتر از میدان دید (BVR) با F-35 رقابت کند، اما در نبرد نزدیک به دلیل پنهان‌کاری F-35 دارای ضعف است. Su-35S با رادار Irbis-E (برد 400 کیلومتر) توانایی کشف زودهنگام دارد، اما رادار PESA آن در برابر جنگ الکترونیک F-35 ضعیف‌تر است. هر دو جنگنده برای مقابله با F-35 به پدافند زمینی و آواکس نیاز دارند.

مقابل F-15 و F-16: J-10C به دلیل چابکی و موشک‌های پیشرفته (PL-15، PL-10) در نبردهای نزدیک و BVR با F-16 رقابت‌پذیر است، اما در برابر F-15 (به‌ویژه F-15I با برد و تسلیحات سنگین) ضعیف‌تر عمل می‌کند. Su-35S با برد بالا، مانورپذیری و تسلیحات سنگین، در برابر F-15 و F-16 برتری دارد، به‌ویژه در مأموریت‌های برتری هوایی.

عملیات دوربرد: Su-35S با برد رزمی 1,600 کیلومتر برای عملیات در عمق خاک دشمن (مانند اسرائیل) مناسب‌تر است. J-10C با برد 550 کیلومتر (بدون مخازن) برای دفاع منطقه‌ای بهتر است.

هزینه و تعداد: J-10C با هزینه کمتر امکان خرید تعداد بیشتری را فراهم می‌کند (مثلاً 40 فروند به جای 20 فروند Su-35). این برای جایگزینی جنگنده‌های قدیمی ایران (F-5، F-4) حیاتی است.

پشتیبانی و فناوری: چین احتمالاً پشتیبانی بلندمدت و انتقال فناوری بیشتری ارائه می‌دهد، در حالی که روسیه ممکن است تحت فشارهای غرب محدودیت‌هایی اعمال کند.

نتیجه‌گیری: بهترین گزینه برای ایران

با توجه به تهدیدات نیروی هوایی رژیم اسرائیل و نیازهای استراتژیک ایران، ترکیبی از J-10C و Su-35S بهترین گزینه است، اما اگر قرار باشد تنها یکی انتخاب شود:

جنگنده جی-10 سی چین به دلایل زیر می‌تواند گزینه مناسب‌تری باشد:

1. هزینه کمتر: امکان خرید تعداد بیشتر برای جایگزینی ناوگان قدیمی.

2. چابکی و فناوری مدرن: رادار AESA و موشک PL-15 برای مقابله با F-16 و حتی F-35 در نبردهای BVR مناسب است.

3. پشتیبانی چین: روابط نزدیک ایران و چین و احتمال انتقال فناوری، مزیت بزرگی است.

4. دفاع منطقه‌ای: برای حفاظت از خلیج فارس و مرزهای غربی، J-10C به دلیل چابکی و برد کافی (با مخازن سوخت) ایده‌آل است.

منبع