روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان «ظرفیت‌های عظیم ایران معطل تصمیم‌های بزرگ» بر لزوم همفکری با شخصیت‌های برجسته سیاسی چون  جهانگیری، پورمحمدی و یونسی  در شرایط خطیر امروز کشور تأکید کرده است.

این روزنامه در این زمینه نوشت: اگر برخی از مسوولان تصور می‌کنند که هنوز نیاز به استفاده از تمام ظرفیت‌های سیاسی، اجتماعی، مادی و معنوی برای دفاع از کشور نرسیده است، اشتباه می‌کنند.

مطمئنا اسراییل به تنهایی قادر به هماوردی با ایران نیست ولی همه یقین داریم که امریکا، اروپا و برخی کشورهای منطقه هرآنچه در توان دارند و مقتضی می‌بینند در اختیار اسراییل قرار می‌دهند. با چنین فرض مسلمی پیکار ایران در زمان کنونی سرنوشت‌ساز است و برای عبور از بحران کنونی راهی جز به‌کارگیری همه ظرفیت‌های کشور وجود ندارد.

اینکه صدا و سیما کم‌کم از دایره بسته پیشین خارج می‌شود و به غیر همفکران خود هم برای دفاع از ایران تریبون می‌دهد مورد استقبال است ولی این معنا اندکی از بایسته‌های فوری و فوتی است. به جز صدا و سیما نیاز به همیاری و میدان‌داری همه ایران دوستان خصوصا بزرگان محبوب و تعمیق همبستگی به وجود آمده کاملا محسوس و ضروری است.

بازسازی ساختاری برای مواجهه با انواع سناریوهای احتمالی در صدر اولویت‌ها قرار دارد و تاخیر در آن ممکن است خسارت‌های بزرگی به همراه داشته باشد. ما مدیران زیادی داریم که تجربه‌های گرانسنگی در اداره کشور دارند و اکنون به‌واسطه اختلافات سیاسی و تنگ‌نظری‌ها خانه‌نشین هستند.

البته مقصود حقیر بالاتر از این معناست ولی برای تقریب ذهنی می‌نویسم که چرا از شخصیت‌هایی مثل آقای جهانگیری، علی یونسی، موسوی‌لاری، غلامحسین کرباسچی، صفایی فراهانی، مصطفی پورمحمدی و… در پست‌های حساس استفاده نمی‌شود؟ حتی شخصی مثل آقای قالیباف با همه انتقاداتی که به او داریم در بعد اجرایی توان بالایی از خود بروز داده که در بعد تقنینی چیزی مشاهده نشده است.

راهبردی‌تر از همه چرا برای روز مبادا فکر نمی‌شود و طمع دشمنان برای به وجود آمدن خلأهای بنیان‌کن زایل نمی‌شود؟ متاسفانه همواره برای تصمیم‌گیری‌های مهم دچار تردید و تاخیر بوده‌ایم و زمان‌های مهم را یکی، پس از دیگری از دست داده‌ایم. گاهی نوشدارو را بعد از مرگ سهراب رسانده‌ایم ولی با علم به این معنا همچنان در این زمینه کندی و رخوت دیده می‌شود. اکنون زمان چابکی در تصمیم‌هاست؛ زمان هماهنگی کامل بین همه نیروهاست. 

حتی اگر نیاز به تغییر برخی از مسیرها وجود دارد نباید زمان مقتضی آن از دست برود. نمونه بارز تعلل در تصمیم‌ها لایحه پالرمو و CFT بود که ۱۰سال به طول انجامید! موضوع بستن اضطراری و موقت اینترنت جای خود دارد ولی چقدر باید طول بکشد تا مساله رفع فیلترینگ حل شود؟

آزادی زندانیان سیاسی مشکل لاینحلی نیست که این همه زمان ببرد و احتمالا اسراییل برای سوءاستفاده از این معنا زندان اوین را بمباران بکند. مهم‌تر از نکات بالا ایجاد ساز و کاری برای تصمیمات فوری و ضروری و حتی استراتژیک است. می‌توان مثل همه دنیا به دولت اختیارات ویژه برای مقابله با بحران‌ها داد. رییس‌جمهور می‌تواند محور تغییرات مثبت و ایجاد آمادگی کامل برای هر احتمالی باشد. جلسات روسای سه قوه تشکیل شد ولی خروجی بزرگ و ملموسی برای رفع نابسامانی‌ها و ایجاد گشایش‌ها مشاهده نشد.

از این ظرفیت می‌شد به تصمیم‌های ضروری رسید و سرعت مورد نیاز را در ساختارهای پیچیده از دست نداد. هنوز فشار انواع محدودیت‌ها بر اثر اختلافات سیاسی وجود دارد و پاسخ شایسته به نجابت، شجاعت، صداقت، آگاهی و موقع‌شناسی مردم داده نشده است. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما شعارمحوری است و به نظر می‌رسد گاهی مسوولان شعاردهنده احساس می‌کنند که با شعارشان در عمل هم اتفاق‌ها می‌افتد!

این روزها ثابت شد چقدر به شعار حداقلی و عمل حداکثری نیاز داریم. اصلا چرا مسوولان ما این همه سخنرانی می‌کنند؟ همین وقت و نیرویی که برای آمد و شد و اعلام لفظی بایدها و نبایدها می‌گذارند باید در جلسات مهم حاضر شوند و به تصمیم‌های کارگشا برسند.

در حال حاضر که دشمن در کمین است واقعا حتی یک دقیقه را نباید از دست داد. نکته بسیار مهم اینکه به جز برخی حضورهای نمادین مدیران کشوری امنیت آنان هم اهمیت دارد.

شجاعت برای فداکاری موضوعی شخصی بین افراد و خدای آن‌هاست ولی آنان که مسوولیتی دارند و اکنون مهم‌ترین زمان برای ایفای وظایف‌شان است باید برای ادامه خدمت به مردم و دفع شرور و تجاوز از میهن همه نکات امنیتی را لحاظ کنند. هنگام فقدان مسوول یا فرمانده یا دانشمندی که اکنون مسلط به کار است به هر حال زمان می‌برد تا نفر بعدی به اصطلاح سوار کار بشود. این معنا هرچه بالاتر می‌رود از اهمیت حیاتی بیشتری برای کشور برخوردار است و باید شامل همه سرمایه‌های ملی، سیاسی، علمی، فرهنگی و همه آحاد ملت شود.

کاملا مشخص است که برخی از تبلیغات و جنگ روانی در جهت تهییج مسوولان برای حضور در انظار عمومی از این زاویه شکل می‌گیرد. خاتمه موضوع اینکه بیاییم برای ایران از منیت‌ها، خودمحوری‌ها و حب و بغض‌ها عبور کنیم و هر چه برای کشور نافع است به مرحله عمل درآوریم. بدون اغراق و با استناد به گفته‌های کارشناسان و صاحب‌نظران آشتی ملی و انسجام داخلی هنوز ظرفیت‌های بزرگی برای فعلیت دارند.

چه بسا اگر این مهم محقق شود در کنار آمادگی و ارتقای توان نیروهای مسلح تهدیدها به کلی مرتفع شوند. پدافند کامل، مطمئن و همه‌جانبه اهمیت راهبردی و تعیین‌کننده دارد.

نویسنده: جعفر گلابی

منبع