در بامداد یکشنبه، چشمان میلیون‌ها علاقه‌مند به فوتبال در سراسر جهان به ایالات‌متحده دوخته شد؛ جایی که دیدار افتتاحیه رقابت‌های جام باشگاه‌های جهان ۲۰۲۵ بین تیم‌های اینترمیامی امریکا و الاهلی مصر برگزار شد.
این دیدار که با تساوی بدون گل به پایان رسید، یک نقطه عطف ویژه برای فوتبال آسیا و به ویژه برای فوتبال ایران داشت: قضاوت بی‌نقص این بازی حساس برعهده علیرضا فغانی، داور بین‌المللی سابق ایران و نماینده فعلی استرالیا بود. این اتفاق، درخشش دیگری در کارنامه پربار فغانی محسوب می‌شود و بار دیگر توانایی‌های بی‌بدیل او را در بالاترین سطح فوتبال جهان به اثبات رساند.
از بازی بامداد یکشنبه تصاویری از خوش و بش فغانی با مسی و سایر ستاره‌های اینتر میامی نظیر سوارز و بوسکتس در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.
فغانی که سال‌هاست به عنوان یکی از برترین داوران جهان شناخته می‌شود و در رویدادهای بزرگی چون جام جهانی، المپیک و فینال جام ملت‌های آسیا قضاوت کرده، با حضور در این تورنمنت معتبر آن‌هم در دیدار افتتاحیه جایگاه خود را به عنوان یک داور نخبه بیش از پیش تثبیت کرد. قضاوت او در این بازی، بدون حاشیه و با تسلط کامل بر جریان بازی، نشان از آمادگی جسمانی و ذهنی بالای او داشت و بار دیگر تحسین کارشناسان داوری را برانگیخت.
اما این افتخارآفرینی فغانی، برای فوتبال ایران طعمی تلخ و شیرین دارد. شیرین از آن جهت که یک ایرانی در اوج قله داوری جهان می‌درخشد و پرچم استعدادهای این مرز و بوم را بالا نگه می‌دارد و تلخ از آن رو که این داور ارزشمند، دیگر با پرچم ایران در میادین بین‌المللی ظاهر نمی‌شود. فغانی که مدتی پیش از ایران رفته بود اما هنوز در لیست داوران بین‌المللی ایران حضور داشت به دلیل آنچه «جوانگرایی» در داوری ایران خوانده شد از لیست داوران بین‌المللی کشور خارج شد و درنهایت وارد لیست داوران کشور استرالیا شد.
تصمیمی که در آن مقطع، با انتقادات گسترده‌ای ازسوی جامعه داوری و کارشناسان فوتبال مواجه شد، چراکه فغانی در اوج دوران حرفه‌ای خود قرار داشت و می‌توانست سال‌ها به عنوان نماینده شایسته ایران در رویدادهای جهانی حضور یابد. این تصمیم که ریشه در سوءمدیریت و شاید فساد در برخی ارکان فوتبال کشور داشت، توسط کسی گرفته شد که امروز خود به دلیل پرونده‌های متعدد فساد در فوتبال، از‌جمله در جامعه داوری، از سمت‌های خود برکنار شده و معلوم نیست در کجا به‌سر می‌برد: همان خ. الف معروف!
فردی که به اذعان بسیاری، جامعه داوری کشورمان را به قهقرا کشاند و با تصمیمات نادرست و اعمال نفوذ، نه تنها داوران باتجربه و توانمندی چون فغانی را کنار گذاشت، بلکه اعتماد عمومی به داوری داخلی را نیز ازبین برد. نتیجه این رویکرد فاجعه‌بار، وضعیت بحرانی فعلی داوری در ایران است. درحالی که علیرضا فغانی به عنوان نماینده استرالیا در مهم‌ترین رویدادهای جهانی قضاوت می‌کند و اعتبار بین‌المللی کسب می‌کند، داوری داخلی ایران با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند؛ از اشتباهات پرتکرار و تاثیرگذار در نتایج بازی‌ها گرفته تا عدم اعتماد تیم‌ها و هواداران به تصمیمات داوران. جامعه داوری ایران، که روزگاری داورانی چون فغانی را به خود می‌دید، امروز نه تنها از داشتن نماینده‌ای در سطح اول جهان محروم است، بلکه حتی در داخل کشور نیز با بحران هویت و اعتبار دست و پنجه نرم می‌کند.
بعد از دیدار افتتاحیه رسانه معتبر آرژانتینی Bolavip در گزارشی به رویارویی مجدد علیرضا فغانی و لیونل مسی پس از شش سال اشاره کرده و این تقابل را بسیار جالب توجه دانست. این رسانه نوشت: «علیرضا فغانی، داور باتجربه ایرانی-استرالیایی، پیش‌تر در جام جهانی روسیه ۲۰۱۸ دیدار آرژانتین مقابل فرانسه را قضاوت کرده بود؛ همان دیداری که در آن مسی و ماسکرانو با شکست حذف شدند. حالا فغانی دوباره داور بازی لیونل شد و ماسکرانو از روی نیمکت اینترمیامی نظاره‌گر بازی بود.»
بعد از این بازی با اعلام مسوولان برگزاری مسابقات تیم داوری آسیایی هدایت دیدار میان پالمیراس برزیل و پورتو پرتغال در جام جهانی باشگاه‌ها را نیز برعهده خواهد داشت؛ علیرضا فغانی داور ایرانی به همراه کمک‌های استرالیایی‌اش. در کنار فغانی، دو کمک‌داور استرالیایی به نام‌های آنتون شچیتنین و اشلی بکهام نیز حضور دارند تا ترکیب کامل تیم داوری آسیایی را تشکیل دهند. عمر العلی، داور اهل امارات نیز به عنوان داور چهارم این مسابقه انتخاب شده تا نمایندگان قاره آسیا حضوری پررنگ در هفته اول این رویداد داشته باشند؛ حضوری که بیانگر افزایش اعتماد فیفا به سطح قضاوت در فوتبال آسیاست.
درنهایت، درخشش علیرضا فغانی در جام باشگاه‌های جهان، یادآور این نکته تلخ است که چگونه تصمیمات غلط و سوءمدیریت افراد ناکارآمد، می‌تواند سرمایه‌های ملی را از کشور دور کند و درحالی که جهان از توانایی‌های فرزندان ایران بهره می‌برد، کشور خودمان از داشتن آنها محروم بماند. فغانی، مصداق بارز این جمله است؛ یک افتخار جهانی که حسرتی بزرگ برای فوتبال ایران به همراه دارد.
نظرات کاربران